رختخواب همایونی مان را دوست نداریم!

به دلایلی معلوم اما غیرقابل ابراز رختخواب همایونی مان‌ را دوست نداریم! شب ها، دل مان نمیخواهد بخوابیم. 

 

تا آخرین لحظات گوشی به دست و متاصل از تلگرام به اینستاگرام و از اینستاگرام به فیسبوک حرکت میکنیم تا سرمان گرم باشد و مجبور نشویم دل تنهای مان را به آن رختخواب پر از استرس بسپاریم. همینکه چراغ ها را خاموش میکنیم و سکوت را در اتاق برقرار میکنیم تا مثلا بخوابیم، انگار همه‌ی نگرانی های دنیا از زیر رختخواب بیرون می آیند و به همخوابگی با ذهن خسته‌ی سپیدار میپردازند. بعضی های شان حتی بعد از اینکه میخوابیم هم دست از سرمان برنمیدارند و در قالب کابوس ها هر شب و هر شب خفه مان میکنند. 

 

خدا، جایی در میان حرف هایش (قرآن) گفته بود: و خواب را برای آرامش تان آفریدیم! 

 

خدایِ خوب و مهربانِ من، خواب هایِ من گویی در یکی از کارخانه هایت در چین تولید شده اند و کیفیت لازم را ندارند، نه تنها باعث آرامش نیستند بلکه مخل آسایش اند‌. آدرس بدهید تا برای تان بازگردانیم! چون که یکی از مخلوقاتت میفرماید: اجاق کور بهتر از بچه‌ی بی نور 

 

نمی دونی چه فکرهایی به سرم زده!!!!...